Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 συνέβησαν πολλά και διάφορα αξιοσημείωτα γεγονότα, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως η διοργάνωση επέστρεψε στη Λατινική Αμερική για πρώτη φορά μετά από 12 χρόνια και το Μουντιάλ της Βραζιλίας.
Πριν την έναρξή του είχε χαρακτηριστεί ως το Μουντιάλ του Πελέ, καθώς τη συγκεκριμένη περίοδο ήταν ο καλύτερος παίκτης στον πλανήτη. Στον πρώτο αγώνα της Βραζιλίας κόντρα στο Μεξικό, ο Πελέ πέτυχε το πρώτο γκολ και
δημιούργησε το δεύτερο. Το δεύτερο παιχνίδι κόντρα στη Τσεχοσλοβακία ήταν και το τελευταίο του, αφού τραυματίστηκε σε ένα μακρινό σουτ με αποτέλεσμα να χάσει το υπόλοιπο της διοργάνωσης. Σαφώς ήταν ένα τεράστιο πλήγμα για τη «Σελεσάο», με τον Αιμόρ Μορέιρα να δίνει τη θέση του στον Αμαρίλντο, τη μοναδική αλλαγή στο αρχικό σχήμα της Βραζιλίας. Αυτός που «έκλεψε» την παράσταση για τους Βραζιλιάνους ήταν ο Γκαρίντσα, ο οποίος οδήγησε τη χώρα του στο δεύτερο διαδοχικό Παγκόσμιο Κύπελλο της ιστορίας της.Πριν την έναρξή του είχε χαρακτηριστεί ως το Μουντιάλ του Πελέ, καθώς τη συγκεκριμένη περίοδο ήταν ο καλύτερος παίκτης στον πλανήτη. Στον πρώτο αγώνα της Βραζιλίας κόντρα στο Μεξικό, ο Πελέ πέτυχε το πρώτο γκολ και
«Η μάχη του Σαντιάγκο»
Ένα ακόμα αξιομνημόνευτο γεγονός που έμεινε στην ιστορία είναι ο αγώνας της Χιλής με την Ιταλία, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως «Η μάχη του Σαντιάγκο» για τα πολλά σκληρά μαρκαρίσματα εκατέρωθεν, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που θύμιζε αγώνα Πυγμαχίας και όχι ποδοσφαίρου. Μάλιστα, την επόμενη μέρα που προβλήθηκαν τα στιγμιότυπα (λόγω τεχνικών δυνατοτήτων πάντα την επόμενη μέρα) ο δημοσιογράφος του BBC, Ντέιβιντ Κόουλμαν το χαρακτήρισε «ως το πιο ηλίθιο, αποκρουστικό, αηδιαστικό και ντροπιαστικό ποδοσφαιρικό παιχνίδι στην ιστορία του αθλήματος».
Ένα ακόμα αξιομνημόνευτο γεγονός που έμεινε στην ιστορία είναι ο αγώνας της Χιλής με την Ιταλία, ο οποίος χαρακτηρίστηκε ως «Η μάχη του Σαντιάγκο» για τα πολλά σκληρά μαρκαρίσματα εκατέρωθεν, ενώ δεν ήταν λίγες οι φορές που θύμιζε αγώνα Πυγμαχίας και όχι ποδοσφαίρου. Μάλιστα, την επόμενη μέρα που προβλήθηκαν τα στιγμιότυπα (λόγω τεχνικών δυνατοτήτων πάντα την επόμενη μέρα) ο δημοσιογράφος του BBC, Ντέιβιντ Κόουλμαν το χαρακτήρισε «ως το πιο ηλίθιο, αποκρουστικό, αηδιαστικό και ντροπιαστικό ποδοσφαιρικό παιχνίδι στην ιστορία του αθλήματος».
Ο «Ισπανός» Πούσκας
Ένα ακόμα ανεπανάληπτο γεγονός είναι η παρουσία του Φέρεντς Πούσκας στο Μουντιάλ, όχι όμως ως παίκτης της Εθνικής Ουγγαρίας, με την οποία το 1954 είχε φτάσει στον τελικό της Βέρνης, ενώ στο Μουντιάλ της Χιλής αγωνίστηκε με την Εθνική Ισπανίας έχοντας αποκτήσει Ισπανική υπηκοότητα.
Ένα ακόμα ανεπανάληπτο γεγονός είναι η παρουσία του Φέρεντς Πούσκας στο Μουντιάλ, όχι όμως ως παίκτης της Εθνικής Ουγγαρίας, με την οποία το 1954 είχε φτάσει στον τελικό της Βέρνης, ενώ στο Μουντιάλ της Χιλής αγωνίστηκε με την Εθνική Ισπανίας έχοντας αποκτήσει Ισπανική υπηκοότητα.
Ο τελικός του Σαντιάγκο
Για δεύτερο σερί Παγκόσμιο Κύπελλο η Βραζιλία έφτασε στον τελικό της διοργάνωσης, μόνο που αυτή τη φορά ήταν με διαφορετικό προπονητή, με τον Αιμόρ Μορέιρα να αντικαθιστά τον Βισέντε Φέολα. Οι Βραζιλιάνοι επικράτησαν 3-1 της Τσεχοσλοβακίας, η οποία προηγήθηκε στο 15' με τον Γιόζεπ Μάζοπουστ. Ο Αμαρίλντο ισοφάρισε στο 17' για να χαρίσει τον τίτλο στη Βραζιλία ο Ζίτο στο 69' και ο Βαβά στο 78'.
Για δεύτερο σερί Παγκόσμιο Κύπελλο η Βραζιλία έφτασε στον τελικό της διοργάνωσης, μόνο που αυτή τη φορά ήταν με διαφορετικό προπονητή, με τον Αιμόρ Μορέιρα να αντικαθιστά τον Βισέντε Φέολα. Οι Βραζιλιάνοι επικράτησαν 3-1 της Τσεχοσλοβακίας, η οποία προηγήθηκε στο 15' με τον Γιόζεπ Μάζοπουστ. Ο Αμαρίλντο ισοφάρισε στο 17' για να χαρίσει τον τίτλο στη Βραζιλία ο Ζίτο στο 69' και ο Βαβά στο 78'.
Πρώτοι σκόρερ της διοργάνωσης αναδείχθηκαν 6 ποδοσφαιριστές από 5 διαφορετικές χώρες. Γκαρίντσα και Βαβά από τη Βραζιλία και οι Λιονέλ Σάντσες (Χιλή), Φλοριάν Άλμπερτ (Ουγγαρία), Βαλεντίν Ιβάνοφ (Σοβιετική Ένωση) και Ντράζαν Γέρκοβιτς (Γιουγκοσλαβία).
Για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1962 χρησιμοποιήθηκαν μόλις τέσσερα (4) στάδια:
Αρίκα - Εστάδιο Κάρλος Ντιτμπόρν (17.786)
Σαντιάγκο - Εστάδιο Νασιονάλ (66.660)
Βίνια ντελ Μαρ - Εστάδιο Σαουσαλίτο (18.037)
Ρανκάγκουα - Εστάδιο Μπράντεν Κόπερ (18.000).
Αρίκα - Εστάδιο Κάρλος Ντιτμπόρν (17.786)
Σαντιάγκο - Εστάδιο Νασιονάλ (66.660)
Βίνια ντελ Μαρ - Εστάδιο Σαουσαλίτο (18.037)
Ρανκάγκουα - Εστάδιο Μπράντεν Κόπερ (18.000).
novasports
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου